Güzel bir bayram daha geçti ömürden...Pazar akşamı bayramın bitişinin hüzünü ve bayramın yoğunluğunun verdiği anlatılması güç ruh halim ;uyuyunca geçeceğini sandığım geçici ben geçmedi.Sabahları zor uyanıyordum,gece ise nöbetçiydim.Pazartesi zor,salı zor,bu sabah kolaylaşmalıydı.Bu sabah yine zor uyandım anladım ki çözemiyorum,bir sonraki adımda iyileştirmelere gitmeye karar verdim.Kendime yukarıdaki tabağa çok yakın bir jest yaptım ve nihayet bugüne daha enerjik başladım.Zaman ;birçok şeyin ilacı...Yani 2 gün ve süper bir kahvaltı.Ya şu gözlerin,dudakların güzelliğine bakın.Mutlu olmamak mümkün mü?Gün nasıl başlarsa öyle bitmez belki ama en azından neden güzel başlamasın?Çocukluğumda taa o zaman bana sunulmuş olması gereken bir tabak ve onun getirdiği sevinç.Tabağı ilk görüşte çocukken duyulacak mutluluk elbet 10 kat daha fazla olurdu. Geç kalınsa da çözüm bu oldu;kendi göbeğimi kendim kestim...:)
1 yorum:
Nöbet mi ne nöbeti..Afiyet olsun şekerim. İnsanın kendisini ödüllerndirmesi çok iyi oluyor.
Yorum Gönder