Uzaklardan gelen halamın torunu .ben ve kardeşim düştük yollara.Bursa ya çok küçükken gelen ve hayal meyal hatırlayan akrabamızın snowboard yaptığını göz önüne alarak Uludağ'ı yaşatmadan gönderemezdik.Sabah 10.00 sularında Tophane'den bindik dolmuşa.Yollar bembeyaz fakat yükseldikçe tipi dedi ki bugünlerde buralara ben hakimim.Tipi ama asıllı bir tipi;gözgözü görmüyor.Oteller bölgesinde gidiş caddesinde araçlar yoğun kar sebebiyle kara saplanmışlardı ve trafik bu yüzden bir adım ilerlemiyordu.Hava düzelmedi, düzelmeyecekti.Telesiyejler kaybolma riskine karşı çalıştırılmıyordu.Biz yolda indik minibüsten ve kendimizi bir otelin kafesine attık.Orda baktık sıkılıyoruz ,söyledik çayları istedik okey takımını başladık muhabbete.Sonra dedik minibüs bulalım evimize dönelim Kayak&snowboard hayal oldu.Geldiğimiz yolda minibüsü bulduk bindik.Minibüste oturacak yer yok ama minibüsteki Fransız bir öğrenci erkek grubu vardı ve kardeşimle bana yer verdiler ve bu adamlar bagajda geldiler.Tam bir centilmenlik örneği...İki buçukta bindiğimiz minübüste çok uzun saatler kalacağımızı zaman geçtikçe anladık.Trafik hala sıkışık ,kurtarılmayı bekleyen araçlar kervanına baktık biz de katılmışız.Ama minübüste süper bir topluluk vardı ; gezmeye gelmiş hayatın tadını çıkartmaya çalışan emekli bayanlar grubu ,yabancı grup,bir çift ,bir çocuk ve biz.Muhabbet ,şakalar ,kurtarma çabaları,arabayı itme kaldırma anları ile Bursa ya ancak 17.30 sularında vardık.Bizim akraba ile mazimiz,vakit geçirmişliğimiz olmadı fazla.Ama bu anı ile yılların farkını kapatmış unutulmayacak bir macera yaşamış olduk,her işte bir hayır varmış.Yukarıdaki fotoğraflar çay keyfimizi ve havanın durumunu belgelesin diye çekildi.Yılda 1 veya 2 kez yaşanan böylesi bir havaya denk geldik.Cam gibi bir gökyüzünü göremeden ,kayağımızı yapamadan eve elimizde bu fotoğraflar ve anlatılacak anılarla döndük...
1 yorum:
Uludağ'a yılda 2 kere olan bir havada çıkmak da bir ayrıcalık değil mi Sera'cığım. Ama yine de eğlenceli bir gün geçirmişsiniz görünüyor.
Yorum Gönder